Ofensywa wiosenna Armii Rosyjskiej

Ofensywa wiosenna Armii Rosyjskiej

wojna domowa w Rosji
Czas	4 marca – 15 kwietnia 1919
Miejsce	gubernia permska, Udmurcja, Tatarstan, Baszkiria, obwód orenburski, obwód samarski
Przyczyna	dążenie Armii Rosyjskiej adm. Kołczaka do wyparcia czerwonych za Wołgę i przygotowania ofensywy na Moskwę
Wynik	przejściowy sukces białych, ostatecznie - klęska białych
Strony konfliktu
Biali  Rosyjska FSRR
Dowódcy
Aleksandr Kołczak Dmitrij Lebiediew Michaił Chanżyn Radola Gajda Piotr Biełow Aleksandr Dutow Siergiej Kamieniew Jukums Vācietis Gaja Gaj Michaił Frunze Siergiej Mieżeninow
Siły
ok. 132 tys. ok. 96 500
brak współrzędnych

Ofensywa wiosenna Armii Rosyjskiej – działania wojenne sił białych dowodzonych przez adm. Aleksandra Kołczaka (Armii Rosyjskiej), przede wszystkim Armii Zachodniej oraz Armii Syberyjskiej, przeciwko siłom Frontu Wschodniego Armii Czerwonej. Według pierwotnych założeń celem ofensywy było dotarcia do linii rzeki Ik, gdzie żołnierze białych mieli zatrzymać się na kilka tygodni zatrzymać na odpoczynek. Wobec faktu, iż cel ten został osiągnięty w krótszym czasie, niż zakładało dowództwo Armii Rosyjskiej, Kołczak nakazał Armii Zachodniej kontynuować natarcie na zachód. 15 kwietnia Armia Zachodnia zajęła Czystopol. Następnie jednak wiosenna odwilż uniemożliwiła białym dalsze działania ofensywne, natomiast czerwoni przegrupowali swoje siły i przystąpili do kontrofensywy. W połowie maja biali musieli ponownie wycofać się za Ik.